کد مطلب:3621 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:29

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

آيا كساني كه دعانويسي ميكنند و پول ميگيرند دعاهاي آنان درست است يا خير؟

پرسشگر گرامي!

مقصودتان از دعانويسي، چه نوع دعاهايي است؟ اگر منظور دعاهايي باشد كه امروزه برخي از راه اين حرفه ميان زن و شوهري اختلاف ايجاد كرده و از برخي احوالات خبر ميدهند و كاري شبيه كار مرتاضان، ساحران و فالگيران انجام ميدهند، و دعاهاي آنان هيچ ارتباطي با دعاهاي رسيده از امامان معصوم: (مأثور) ندارد، بايد گفت: غالب دعانويسان حرفهاي، كلاشاند و به دنبال پول ميگردند، آنان به دليل اينكه ناواردند، براي خانوادهها، گرفتاريهاي زيادي به وجود ميآورند و گاهي مسبب انحراف اخلاقي و... ميشوند; بنابراين مراجعه به آنان، معمولاً ضرر دارد.

در استفتايي كه در اين زمينه شده است، هر نوع سحر و جادو و شعبده را حرام دانسته; بنابراين اخذ هرگونه وجهي در مقابل چنين اعمالي نيز حرام خواهد بود.(ر.ك: استفتائات، امام خميني;، ج 2، ص 29، دفتر انتشارات اسلامي.)

در مورد دعاهاي مأثور كه از امامان معصوم: به ما رسيده، در استفتايي كه شده است، مراجعه به دعانويساني كه از كتاب مجمعالدعوات و ديگر كتب دعا براي رفع امراض و اصلاح اختلاف زن و شوهر و مانند آن، اشكالي ندارد و پولي كه در قبال اين كار ميگيرند اگر با رضايت باشد حلال بوده; ولي بايد از ادعيه مأثور و يا از مضامين صحيحه باشد.(ر.ك: استفتائات، همان.)

لكن بايد توجه داشت كه هر كتاب دعايي مورد تأييد نيست; بلكه كتابهايي كه از بزرگان دين، اوليا به نقل از امامان معصوم: با سندهايي صحيح و معتبر نقل شده، معتبر بوده و صرف وجود كتابهاي دعا دليلي بر صحت كار دعانويسان نيست; بنابراين توصيه ميشود هنگام بروز فشارهاي روحي و رواني ناشي از مشكلات روزمره و اموري از اين قبيل، براي پرهيز از نااميد شدن و سرگرداني و گمراهي و پيشگيري از زيانهايي كه ممكن است به وجود آيد، به جاي مراجعه به چنين دعانويساني روح توكل و اعتمادتان را به خدا تقويت كرده و به اذكار و دعاهايي كه در مفاتيحالجنان و ديگر كتابهاي دعاي معتبر، از جمله با توسل به ائمه طاهرين: براي حل مشكل اقدام كرده و بدانيم كه خداوند همانگونه كه وعده كرده است (غافر، 60) دعاهاي ما را مستجاب خواهد كرد و اميد است دشواريها به آساني گرايد; البته مستجاب نشدن دعا نيز يا به خاطر اين است كه شرايط استجابت دعا را محقق نكردهايم و يا فعلاً مصلحت ما نيست.